Kwestarz z Rzymu

Feliks Porri urodził się w 1515 roku w Kantalice, niedaleko Rieti we Włoszech. Był pasterzem i rolnikiem, zajmował się prowadzeniem gospodarstwa. Mając 28 lat, wstąpił do zakonu kapucynów. Po odbyciu nowicjatu został skierowany do klasztoru w Rzymie, gdzie ponad 40 lat był kwestarzem. Zajmował się zbieraniem jałmużny i ofiar dla klasztoru, biednych i chorych. W połatanym habicie codziennie przemierzał ulice Wiecznego Miasta.

Zarówno dobrodziejom, jak i tym, którzy nic mu nie ofiarowali, zawsze mówił dwa słowa: „Deo gratias” – Bogu niech będą dzięki, stąd wziął się jego przydomek Brat „Deo gratias”. Był bardzo szanowany i budził powszechną sympatię. Lubiły go zwłaszcza dzieci, ponieważ uczył je śpiewu piosenek i ballad. Obecnie, w dniu 18 maja, w jego święto, w kapucyńskich kościołach odprawiane są nabożeństwa, podczas których święcony jest „olej św. Feliksa”. Namaszczane są nim przede wszystkim dzieci Jezus powiedział: Pozwólcie dzieciom przychodzić do Mnie. Św. Feliks kiedyś prowadził dzieci do Jezusa. Prowadzi je i dzisiaj. Bo święci prowadzą zawsze do Jezusa.

Św. Feliks jest patronem Zgromadzenia Sióstr Felicjanek, które powstało w Warszawie w 1855 roku. Zgromadzenie Sióstr Świętego Feliksa z Kantalicjo Trzeciego Zakonu Regularnego Św. Franciszka Serafickiego (CSSF – łac. Congregatio Sororum Santci Felicis de Cantalice Tertii Ordinis Regularis Sancti Francisci Seraphici), nazywano „siostrami świętego Feliksa” ponieważ często widywano siostry modlące się z dziećmi przed ołtarzem św. Feliksa w warszawskim kościele OO. Kapucynów przy ul. Miodowej, a później po prostu felicjankami.