opiera się na charyzmacie założycielki bł. Marii Angeli Truszkowskiej. Jej bez­graniczna miłość Boga objawiała się w całkowitym poddaniu się Jego woli, czego wyrazem była współ­czująca miłość i miłosierdzie, ofiarna służba potrzebującym i troska o zbawienie wszystkich ludzi. Od początku istnienia Zgromadzenia przyświecały jej ideały św. Franciszka.

ewangelicznym, eklezjalnym, eu­charys­tycznym i ma­ryjnym wymiarem franciszkańskiej duchowości Zało­życielki. Jako Zgromadzenie z natury apostolskie wypełniamy swoją misję w Koś­ciele przez kontemplację i działalność.

w Warszawie. Już w 1859 r. powstały pierwsze placówki poza War­szawą – na Lubelszczyźnie i Podlasiu. Znaczący dla felicjanek, jak i dla narodu polskiego jest rok 1863 – wybuch powstania styczniowego. Siostry podejmując wezwanie Matki Angeli: „Wszystkim bez wyjątku nieście pomoc, do tego Was powołanie obo­wiązuje, aby nikogo nie wyłączać, bo każdy jest bliźnim naszym”, słu­żyły powstańcom na miarę swoich możliwości.

rząd rosyjski ogłosił kasatę Zgromadzenia. Dekret carski nakazywał rozejście się sióstr. Jedynie siostry klauzurowe mogły kontynuować życie modlitwy u Sióstr Bernardynek w Łowiczu. Kilka sióstr z Warszawy wyjechało do Krakowa, gdzie była prowadzona przez felicjanki ochronka. Tutaj Zgromadzenie zostało za­twier­dzone przez rząd austriacki i zaczęło na nowo organizować dzia­łalność. 

W 1874 roku pięć felicjanek na zaproszenie księdza Józefa Dąbrowskiego wyjechało do Stanów Zjed­no­czonych, by podjąć pracę wśród emigrantów polskich.

W roku 1899 – przed śmiercią Założycielki – Zgromadzenie zostało zatwierdzone przez Stolicę Świętą.